ويلون زن سر گذر

به ياد احمد و 30هزار گل سرخ پرپر شده

نويسنده قصه: فروغ

كامي تلاش مي كرد دستش را از ميان دستم رها كند، تازه سه ساله شده بود، شيرين و بازيگوش، دائم در جنب و جوش،  كامي اولين  خواهرزاده ام بود و من عاشق كامي بودم. عاشق شور و شيطنتهاي او !

Ahmad Raouf Bacharidoust Une âme volée dans le massacre de 1988

 Ahmad avait été assassinée comme plus de 30.000 prisonniers politiques en Iran sur ordre de Khomeiny lors du massacre de l’été 1988.

 Ahmad n’avait que 16 ans, en 1982,   quand il a été arrêté chez lui   dans un raid des gardiens de la révolution à Rachte une ville importante située sur les bords de la mer Caspienne.  Ce n’était pas la première fois. Déjà entre 1980 et 1981,  il avait été pris et torturé plusieurs fois pour avoir participé à des meetings des Moudjahidine du peuple d’Iran (OMPI), l’opposition démocratique aux mollahs. 

نامه ای از گلرخ ایرایی؛ صدای قربانیان دهه ۶۰ باشیم

گلرخ ابراهیم ایرایی کنشگر مدنی محبوس در زندان اوین در واکنش به موفقیت مریم اکبری منفرد، هم بندی خود نامه ای نوشته است که به نقل از هرانا عینا در ادامه می آید:

فشار بر بانیان و مسببین جنایت دهه ۶۰ با اعلام شکایت رسمی از جانب خانواده های جانباختگان راه آزادی و ثبت اسامی آن عزیزان در نهادها و سازمان های بین المللی.

این کار پیشتر توسط مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی و از خانواده جانباختگان قتل عام های دهه ۶۰ انجام شد. قسمتی از جامعه دهه۶۰ را به یاد می آورند و برخی آن را شنیده اند، اما مریم آن روزها را زندگی کرده است.

Victim of Iran 1988 Massacre Calls for Independent Fact-Finding Mission

We have the right to know the truth and we will never give up that right, an interview with Massoumeh Raouf.

Massoumeh Raouf, a victim of the Iranian regime, is speaking out against the inhumane treatment of the mullahs. As a former political prisoner in Iran, Raouf lives in exile in Europe.

In a recent statement and interview, Raouf expressed her concerns about the regime and its treatment of her brother and family. Her 16-year-old brother spent five years in the Ayatollah’s prisons before being executed during the #1988massacre of political prisoners. In July 1988, the Islamic Revolutionary Guard Corps (IRGC) transported political prisoners to the hills around Urumiyeh Lake and executed them, before putting them in mass graves. Recently, she visited an exhibition in #Paris for the victims of the 1988 massacre.

احمد رئوف بشري دوست، گل پاكي از باغ برادر مسعود

از: محمد علي حقگو،  از زندانيان سياسي دهه 60

 با درود به روان پاك احمد  كه يادش جز به عزم جزم ما در پيمودن اين راه نمي افزايد. همه انها گلهاي پاكي از باغ برادر مسعود بودند كه عاري از هر عنصر استثماري همه چيز را براي خلق در زنجير و محبوبمان مي خواستند.  

My Brother’s Killers Hold Government Posts in Iran

By Massoumeh Raouf

An Independent, International Fact Finding Mission, is the Primary Step Towards Discovering the Truth About the 1988 Massacre in Iran

●       My 16 year old brother spent 5 years in the Ayatollahs dungeons; he was then executed, in the most brutal way, during 1988 Massacre in the Urumiyeh Prison.

●       In July of 1988, Islamic Republic Guard Corps (IRGC) members, transported the political prisons to the hills surrounding Urumiyeh lake,  and literally butchered them with various cold weapons such as knives, machetes, clubs, axes and hacks.

Recently, while visiting  an exhibition in Paris for the victims of the 1988 Massacre, a picture in the display of executioners caught my attention.  The despicable face of the person who, 35 years ago, “sentenced” me to 20 years of imprisonment, during a 10 minute session. This took me back to the past. The picture was that of a Mullah named Moghadassi Far, religious judge of city of Rasht, and a leading member of the “Death Committee” in this large city at the Caspian Sea shores, who took part in the massacre of over 30,000 Political prisoners in Iran; he is now a high ranking official with the current regime in my homeland.

Les assassins de mon frère occupent des fonctions gouvernementales en Iran

Une mission d'enquête internationale indépendante est la première étape pour découvrir la vérité sur les exécutions en masse de 1988 dans les prisons en Iran

par Massoumeh Raouf

  

·        Arrêté à 16 ans, mon frère a passé cinq ans dans les cachots des ayatollahs ; il a ensuite été sauvagement exécuté à la prison de Orumiyeh dans l’ouest du pays, durant les massacres de 1988.

·        En juillet 1988, des agents du Corps des gardiens de la République islamique (Pasdaran) ont transporté les prisonniers politiques jusqu'aux collines entourant le lac Orumiyeh et ont fait une véritable boucherie à l'arme blanche telle que des couteaux, machettes, gourdins, cognées et haches.

قاتلان برادرم در ايران در حكومت هستند

از:معصومه رئوف

یک تحقیق مستقل بین المللی،  اولين گام  در راستاي كشف حقايق قتل عام 67 در ايران مي باشد.

 ·       برادر 16ساله ام بيش از 5سال را در سياهچالهاي ملاها سپري كرد و سپس در جريان قتل عام زندانيان سياسي در سال 67 به سبعانه ترين شكلي در زندان اروميه به قتل رسيد.

·       در مرداد ماه سال 67، پاسداران ، زندانيان سياسي را به تپه‌های اطراف دریاچه ارومیه بردند. و با انواع آلات قتاله سرد از قبیل چاقو، قمه، چماق، تبر و ساطور زندانیان دست و پا بسته را به‌معنای دقیق کلمه سلاخی کردند. 

چندي پيش براي بازديد از نمايشگاه قربانيان قتل عام 67 به پاريس رفته بودم كه عكسي در تابلوي جلادان توجهم را جلب كرد. چهره كريه كسي كه 35 سال پيش ظرف ده دقيقه من را به 20 سال زندان محكوم كرده بود؛ مرا به گذشته بازگرداند. آخوند مقدسي فر، قاضي شرع رشت و عضو اصلي یکی از کمیسیونهای مرگ  که در قتل عام بيش از 30 هزار زنداني سياسي در سال 67 شرکت داشته و از مقامات كنوني رژيم ملايان مي باشد.

"Mon père cherche encore la tombe de mon frère en Iran”

Le Matin D'Algerie  29-09-2017  

Alors que l’ONU se penche de plus en plus sur l’impunité qui frappe en Iran un des plus grands massacres dans les prisons depuis la Seconde guerre mondiale, je suis consternée par la nomination par le président des mollahs Hassan Rohani d’un personnage impliqué directement dans le massacre des prisonniers en 1988, comme ministre de la Justice. Alireza Avaï avait été dénoncé par les ONG dans les exécutions à la ville de Dezful.

Cela fait 29 ans que mon père cherche la tombe de son fils, comme les parents de 30.000 autres victimes de ce crime contre l’humanité commis par les mollahs en Iran sur ordre de Khomeiny durant l’été 1988.

Exposition Moussy le vieux sur le massacre1988

À l'occasion de l'anniversaire du massacre de 30 000 prisonniers politiques en 1988 en Iran, les mois de juillet, août et septembre sont marqué par cette tragédie. A cette occasion une exposition est organisée les 9 septembre 2017, à MOUSSY-LE-VIEUX(77132)
#Exposition #Iran

L'Iran a tué mon frère pendant les massacres de 1988. Notre père cherche toujours sa tombe.

L'indifférence de l'Occident vis-à-vis des crimes historiques commis par l'Iran ont permis aux meurtriers de mon frère de s'en tirer.

par Massoumeh Raouf  30 août 2017  International Business Times

Un jour froid de mars 1988, ma collègue est venue et m'a dit : "Massoumeh, Massoumeh, tu as une lettre".

 Recevoir une lettre est courant chez la plupart des gens, mais pas pour moi. Je suis une ancienne prisonnière politique en Iran et avais été condamnée à vingt ans d'emprisonnement dans la ville de Rasht dans le nord de l'Iran.  C'est vraiment par miracle que j'ai pu m'échapper de prison et franchir la frontière iranienne de façon tout à fait rocambolesque.  Il était très dangereux de m'envoyer une lettre à cette époque de contraintes intenses menées contre les dissidents iraniens.

Le mouvement pour la justice prend de l’ampleur en Iran et ne lâchera pas les mollahs جنبش دادخواهي در ايران اوج مي گيرد و ملاها را رها نخواهد كرد

Témoignage de Massoumeh Raouf Ancienne prisonnière politique, membre du CNRI

ترجمه فارسي در انتهاي متن  آمده است.

 Mme Massoumeh Raouf ex-prisonnière politique dont le frère a été exécuté dans le massacre a témoigné sur le calvaire de sa famille lors d’une exposition, jeudi 31aout 2017, à la Mairie du 2 à Paris. 

Voici son témoignage :         

Call for Justice for the 1988 Iran Massacre

Iran murdered my brother in a 1988 massacre. Our father is still searching for his grave

Ahmad Raoof Bashardoost was amongst the 30,000 victims of the Iranian mullahs’ madness in the summer of 1988

The West's indifference to Iran's historic crimes lets my brother's killers get away with murder.

 By Massoumeh Raouf

International Business Times  August 30, 2017 14:53 BST

On a cold day in March 1988, my colleague came to me and said "Masoumeh, Masoumeh, you have a letter".

Receiving a letter is a routine for most people, but not for me. I was a former political prisoner in Iran and had been sentenced to 20 years' imprisonment in the city of Rasht in northern Iran. I was able to escape the prison miraculously and cross Iran's borders in a completely non-standard fashion. In the midst of a severe crackdown on dissent in Iran, it was very risky to send me a letter.

http://www.ibtimes.co.uk/iran-murdered-my-brother-1988-massacre-our-father-still-searching-his-grave-1637273

lettre à Haut-Commissaire des Nations unies

Monsieur Zeid Ra'ad Al-Hussein

Haut-Commissaire des Nations unies aux droits de l'homme

Je vous écris en tant que réfugiée politique iranienne résidant en France. Je suis une ancienne détenue politique et membre d’une famille de victimes du massacre des prisonniers politiques de l’été 1988 en Iran.

J’ai été arrêtée en septembre 1981 et condamnée à 20 ans de prison dans un simulacre de procès de 10 minutes.  

Mon frère cadet Ahmad Raouf Bachari-doust n’avait que 16 ans, en 1982, quand il a été arrêté chez nous, dans un raid des gardiens de la révolution, pour avoir participé à des meetings des Moudjahidine du peuple d’Iran (OMPI).

Vers la fin de 1982, après plusieurs séries d’interrogatoires et de tortures, il a été condamné à 5 ans de prison et incarcéré à la prison de Racht puis d’Evine à Téhéran et Gohardacht dans la ville de Karadj. En mars 1988, pour la première fois, j’ai reçu une lettre d’Ahmad. Il avait été libéré après presque six ans de prison et cherchait à quitter le pays pour me rejoindre à l’étranger.

Excellency Zeid Ra'ad Al-Hussein

High Commissioner of the United Nations for Human Rights

Mr High Commissioner,

 

I am writing to you as an Iranian political refugee residing in France. I am a former political detainee and member of a family of victims of the massacre of political prisoners of the summer of 1988 in Iran.I was arrested in September 1981 and sentenced to 20 years in prison in a mock trial of 10 minutes.

My younger brother Ahmad Raouf Bachari-doust was only 16 in 1982, when he was arrested in a raid by the Revolutionary Guards for participating in meetings of the People's Mojahedin of Iran (PMOI).

Towards the end of 1982, after several rounds of interrogation and torture, he was sentenced to 5 years' imprisonment and imprisoned in Rasht Prison and Evin in Tehran and Gohardasht in the town of Karaj. In March 1988, for the first time, I received a letter from Ahmad. He had been released after almost six years in prison and was trying to leave the country to join me abroad.

موضوع قتل عام 67 به موضوعي مردمي در ايران تبديل شده است

اورينت‌نيوز تلويزيون اپوزيسيون سوريه:

موضوع قتل عام 67 به موضوعي مردمي در ايران تبديل شده است

معرض في باريس لضحايا مجزرة 1988 بحق السجناء الإيراني

نظمت المعارضة الايرانية في باريس معرضاُ لضحايا مجزرة 30 ألف سجين سياسي في العام 1988 وتمت الدعوة إلى تشكيل لجنة دولية للتحقيق ومحاسبة مسؤولي عن المجزرة و أن يشكل هذا الامر محور السياسة الغربية تجاه النظام الإيراني

با ابتكار عمل شهردار (منطقة يك) پاريس، نمايشگاهي به‌منظور يادبود قتل عام 1367 برگزار شد. اين قتل عامي است كه خميني عليه 30 هزار زنداني سياسي مرتكب شد؛ اين نمايشگاه با شركت تعدادي از سازمان‌هاي انساندوست و شخصيت‌هاي سياسي اروپايي برگزار شد.

فراخوان منتخبان فرانسوي به محاكمة سران رژيم ايران

تلويزيون اسكاي نيوز عربي:

نمايشگاه دربارة قتل عام 67 در شهرداري منطقة يك پاريس

يقام في بلدية باريس معرض يوثق حالات الإعدام التي نفذها النظام الإيراني عام 1988 بحق أكثر من 30 ألف معارض. ويرى منظمو المعرض من المقاومة الإيرانية أنه مناسبة للتذكير بهذه المجزرة، والمطالبة بمحاسبة المسؤولين.

در شهرداري  منطقة يك  پاريس نمايشگاهي برگزار شد كه اعدام سي هزار مخالف توسط رژيم ايران در سال 1988 را مستند كرد. سازماندهندگان اين نمايشگاه مي‌گويند، اين مناسبتي براي يادآوري آن قتل عام است و خواستار حسابرسي از مجريان آن هستند.

میرزا کوچک خان عصر ما

نويسنده:  حوري افضلي

خیلی سختم است از احمد سخن بگویم و باور کنم که در جمع ما نیست. ولی چه باید كرد هر روز باید از خاطرات میرزاهایی گفت که در عصر خود دشمن را دیوانه و خسته کردند و هرگز لبخند پیروزی از لبانشان محو نشد.

سال 1361 آخرین دیدارهای من با میرزای زمانه ام احمد رئوف بشري دوست بود. با او از سال 60 آشنا شده بودم. مسئول تحويل گرفتن کمکهای مالیهاي جمع آوری شده ما بود. آري از آن موقع هموطنان به سازمان برای حل مسایل مالی یاری میرساندند.

Ahmad Raouf Bacharidoust

J'ai été arrêté en 1982.  J'avais alors 16 ans.

J'ai été témoin de mes codétenus, mes camarades,

brûlés vifs le 13 mars 1983

à la prison du club Afsaran à Rasht

par les agents du régime

à l'aide d'un lance-flamme.

Nous continuerons de demander justice pour les milliers de héros exécutés en Iran

.

.ترجمه فارسي در انتهاي متن آمده است

Témoignage de Massoumeh Raouf Ancienne prisonnière politique, membre du CNRI

Massoumeh Raouf elle-même ancienne prisonnière politique, dont le frère a été exécuté lors du massacre des prisonniers politiques iraniens en 1988 a apporté un témoignage émouvant sur l’injustice infligé aux familles de victimes lors d’une exposition, samedi 1er octobre2016, à Aubervilliers.

شرح اين هجران و اين خون جگر.....

نويسنده معصومه رئوف

شرح اين هجران و اين خون جگر.....

وقتي اسفند1366، اولين بار آنهم بعد از سالها نامه اش به دستم رسيد، اولش نفهميدم . هنوز چند جمله را نخوانده بودم كه مثل برق گرفته ها خشكم زد . بعد مثل آدمهاي منگ از جا   پريدم . به سرعت پله هاي پايگاه را دو تا دوتا پشت سر گذاشتم و نفس نفس زنان به اتاق مسئولم رفتم . نمي توانستم درست حرف بزنم . مقطع و بلند  بلند مي‌گفتم :‌« آزاد شده! آزاد شده !!» . مسئولم خنديد و گفت :«كي ؟‌كي آزاد شده ؟‌». گفتم :«‌احمد ! احمد ،برادرم » ........

خاطراتي از مجاهد شهيد احمد رئوف‌بشري دوست

نويسنده : اصغر مهديزاده، از زندانيان سياسي دهه 60

خاطراتي از مجاهد شهيد احمد رئوف‌بشري دوست

من‌المومنين رجالاً صدقوا ما عاهدوالله فمنهم من قضي نحبه و منهم من ينتظر و ما بدلوا تبديلا

در خرداد62 محسن خداوردي، دادستان رشت، به‌خاطر اين‌كه نمي‌توانست مقاومت داخل زندانهاي رشت را بشكند تصميم به تبعيد حدود 40 تن از زندانيان  گرفت.  احمد يكي از آنان بود . آنها از زندان رشت به اوين و سپس به گوهر دشت آمدند . ابتدا دو هفته در اتاقهاي در بسته بودند . سپس صبحي، رئيس زندان و داوود لشكري  برايشان يك سخنراني ترتيب داد . بعد از تهديدهاي فراوان همه را به بند18 فرستاد.  در بند 18 زندانيان شامل شهرهاي استان كردستان، آذربايجان‌غربي (اروميه)، مازندران(بابل)، بوشهر، گناوه و گيلان(رشت) بودند.

بخوان بنام گل سرخ

 زندگينامه مجاهد شهيد احمد رئوف بشري دوست پخش  از تلويزيون سيماي آزادي به تاريخ 22 آبان 1389

 Biographie d'Ahmad Raouf, résistant iranien exécuté lors du massacre de 1988 en Iran de 30.000 prisonniers politiques, et dffusée sur Sima-ye-Azadi, un chaine satellite d'opposition, le 13 novembre 2010

when we sepak out -Ahmad Raouf - iran

Ahmad Raouf executé dans le massacre 1988

Ahmad Raouf executé dans le massacre 1988

Où avez-vous enterré mon frère? برادرم را كجا دفن كرده ايد؟

.ترجمه فارسي در انتهاي متن آمده است 

Tribune de Genève7 Sep 2016

Où avez-vous enterré mon frère?

L’invitée

Massoumeh Raouf

Ancienne détenue politique iranienne*

Depuis plusieurs semaines, la diffusion sur les réseaux sociaux d’une bande audio bouleversante de la rencontre, le 15 août 1988, entre Montazeri, le dauphin déchu de Khomeiny, et des membres de la «commission de la mort», lève le voile sur l’ampleur du massacre des prisonniers politiques en Iran.

L’ayatollah Montazeri interpelle les responsables chargés de ce génocide: «Le plus grand crime commis sous le règne de la République islamique, pour laquelle l’histoire nous condamnera, a été commis par vous. Vos (noms) seront gravés dans les annales de l’histoire comme des criminels.»

“Mon père cherche encore la tombe de mon frère”

Une ancienne détenue politique et membre de la Résistance raconte comment il y a 29 ans son frère cadet, Ahmad Raouf, a disparu dans ce grand massacre qui n’a laissé que des charniers dont le régime n’a toujours pas révélé les emplacements :

En mars 1988, j’ai reçu une lettre d’Ahmad. Il avait été libéré et cherchait à quitter le pays pour rejoindre l’OMPI. Quelques mois plus tard il quitte la ville de Racht pour rejoindre le camp d’Achraf. Mais sans le savoir il tombe dans un piège des services de renseignement. A mi-chemin, il est à nouveau arrêté et emmené sous la torture. Moi j’attendais son arrivée. Des jours d’attente qui n’en finissaient pas.

پولاد آبديده، در كورهٌ گدازان انقلاب

به ياد مجاهد قهرمان، شهيد  سربه‌دار احمد رئوف بشري‌دوست

زندگي نامه ي  شقايق چيست ؟

رايت  خون به دوش  وقت سحر

نغمه اي  عاشقانه  بر لب  باد

زندگي  را سپرده  در ره عشق

به كف  باد  و هرچه  باداباد

 مجاهد شهيد احمد رئوف بشري‌دوست در شهريور 1343 در  آستارا در يك خانواده اهل رشت  به دنيا آمد.   بيماري  طولاني وعمل جراحي درپنجسالگي  باعث شد كه از همان طفوليت با  سختيهاي زندگي آشنا شود.   برغم همه  مشكلات،  احمد كودكي بسيار حساس ، باهوش ، با استعداد ، خلاق ، خوش‌سخن و سريع‌الاانتقال بود.

پس از پايان  تحصيلات ابتدايي و راهنمايي، احمد به علت علاقه  و استعداد در  كارهاي فني و الكترونيك، در رشته الكترونيك هنرستان صنعتي رشت ثبت نام كرد. ورود به هنرستان   آنهم همزمان   با انقلاب ضدسلطنتي مردم  ايران  احمد 13ساله را با مبارزه وفعاليت سياسي آشنا مي‌كند. ‌از اين پس  او   در تمامي حركتهاي اعتراضي و تظاهرات عليه شاه فعال    است.  پس از پيروزي انقلاب  احمد كه ديگر  شوق مبارزه   در دلش شعله‌ور  شده بود از پاي نمي‌نشيند. ابتدا در انجمن اسلامي هنرستان به فعاليت مي‌پردازد.  اما  به سرعت با پي بردن به ماهيت خميني از انجمن اسلامي خارج مي‌شود ‌و  به جنبش ملي مجاهدين در رشت مي‌پيوندد. ‌از اين پس    ديگر   احمد سراز پا نمي‌شناسد  و در كسوت‌   يك  ميليشياي مجاهد خلق   با عشق مسعود به    ميدان مي‌شتابد.