احمد رئوف بشری دوست از قربانیان قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷

 

منبع سايت حقوق بشر

احمد رئوف بشری دوست در اول شهریور ۱۳۴۳ در آستارا در یک خانواده اهل رشت به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات ابتدایی

و راهنمایی، احمد به دلیل علاقه و استعداد در کارهای فنی در رشته الکترونیک هنرستان صنعتی رشت ثبت نام کرد.

ورود به هنرستان آن هم همزمان با انقلاب ضدسلطنتی، احمد ۱۳ ساله را با مبارزه و فعالیت سیاسی آشنا می کند؛ از آن پس او در تمامی حرکتهای اعتراضی و تظاهرات علیه شاه فعال بود.

پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی احمد رئوف بشری دوست به جنبش ملی مجاهدین در رشت می پیوندد. در طی دو و نیم سال مبارزه سیاسی وی دو بار دستگیر و شکنجه می شود.

احمد رئوف بشری دوست پس از شرکت در تظاهرات ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ به دلیل شناخته شدگی به زندگی مخفی روی می آورد. در اوایل اردیبهشت ۱۳۶۱ وی در حمله ماموران حکومتی به خانه اش دستگیر می شود؛ و پس از چند دوره بازجویی و شکنجه توسط مقدسی فر حاکم شرع رشت به ۵ سال زندان محکوم و به زندان باشگاه افسران رشت منتقل می شود.

در ۲۲ اسفند ۱۳۶۱ ماموران حکومتی زندان باشگاه افسران رشت را به آتش می کشند و به روی زندانیان سیاسی که سعی در فرار از شعله های آتش داشتند، شلیک می کنند که در جریان آن ۷ زندانی هوادار سازمان مجاهدین جان خود را از دست می دهند. احمد رئوف بشری دوست در جریان آتش سوزی از هوش می رود و توسط یک زنداني نجات پیدا می کند.

در خرداد ۱۳۶۲ محسن خداوردی دادستان رشت احمد را به همراه ۴۰ زندانی دیگر از رشت به زندان اوین و سپس گوهردشت کرج تبعید می کند.

احمد رئوف بشری دوست در زمستان ۱۳۶۶ پس از گذراندن بیش از ۵ سال زندان آزاد می شود. در بهار ۱۳۶۷ وی به قصد پیوستن مجدد به سازمان مجاهدین خلق ایران از رشت خارج می شود اما مجددا دستگیر و راهی زندان می شود.

در مرداد سال ۱۳۶۷ پاسداران زندانیان سیاسی که اغلب آنان از سازمان مجاهدین خلق ایران بودند را با ۲ مینی بوس به بهانه انتقال به زندان تبریز از زندان ارومیه خارج کرده و به تپه های اطراف دریاچه ارومیه می برند. در آن منطقه که از قبل تحت کنترل پاسداران قرار داشت تعدادی پاسدار با انواع آلات قتاله سرد از قبیل چاقو، قمه، چماق، تبر و ساطور منتظر این زندانیان بودند و زندانیان را در حالیکه دست و پایشان بسته بود مورد حمله قرار داده و سلاخی می کنند.

سال ۱۳۷۰ ماموران وزارت اطلاعات به پدر احمد رئوف بشری دوست می گویند که او را در زندان ارومیه اعدام کرده ایم و حتی از گفتن محل دفن او به خانواده اش دریغ می کنند.

خواهر احمد در گزارشی نوشته است که در اسفند ۱۳۶۶ نامه ای از وی دریافت می کند که در بخشی از نامه نوشته شده بود: «اگر بخواهم از آنچه در این سالها بر من گذشت برایت بنویسم مثنوی هفتاد من کاغذ می شود. پس شرح این هجران و این خون جگر – این زمان بگذار تا وقت دگر»

سازمان ملل متحد و جامعه بین المللی باید قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ در ایران را به عنوان نسل کشی و جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد.

شورای امنیت سازمان ملل متحد باید برای به محاکمه کشیدن سران رژیم حاکم بر ایران به ویژه خامنه ای، رئیسی و رئیس قوه قضائیه اش اژه ای به دلیل ارتکاب جنایت علیه بشریت و نسل کشی، دست به اقدام فوری بزند.

 

بروس مک‌کولم، مدیر انستیتو مطالعات دموکراتیک در آمریکا : عاملان قتل ‌عام ۶۷ همچون رئيسی را محاکمه افشا و بی‌آبرو کنید

  بروس مک کولم:‌ در سال ۶۷ بیش از ۳۰،۰۰۰ زندانی سیاسی به‌شکلی غیرقابل تصور توسط مقامات رژیم ایران قتل عام شدند. بیش از ۳۰ سال بعد «حمید نوری» کسی که در قتل عام دست داشته است در سوئد محاکمه می شود.

در این مدت، رژیم ایران نهایت تلاش خود را از طریق اجرای یک کمپین اطلاعات غلط برای گل‌آلود کردن آب کرده‌است. هدف اصلی این کمپین اپوزیسیون اصلی، مجاهدین خلق است که اعضای آن قربانیان اصلی قتل عام ۶۷ بوده اند.

برطبق کیفرخواست صادره توسط دادستانهای ارشد سوئد «بین ۸ مرداد ۱۳۶۷ و ۲۵ مرداد ۱۳۶۷، «حمید نوری» گروه زیادی از زندانیان را که اغلب آنها از اعضا و هواداران مجاهدین ‌بوده اند، اعدام کرده است.

ابراهیم رئیسی، یکی از چهار عضو «هیئت مرگ» در تهران در سال ۱۹۸۸ بوده و هزاران زندانی سیاسی را به چوبه های دار سپرده است. او در اولین کنفرانس مطبوعاتی اش بعد از رسیدن به ریاست جمهوری رژیم، بطور علنی از نقشی که در این قتل عام داشت ابراز غرور کرد.

منبع:سايت تاون هال: ۱۴۰۰۰۹۰۵ 

بتول اسدی: بچه ها! بچه ها! دارند مي برند اعدامم کنند!

 

26 آبان 1360 با يك رگبار و سه تك تير بتول اسدي پركشيد. همه در سكوت و ناباوري به هم نگاه مي‌كرديم. رؤيا به آرامي شروع به گريستن كرد و من با بغض به نماز ايستادم. چند دقيقه پيش بود كه با صداي فرياد بتول، از پشت پنجره سلول، همه مان از خواب بيدار شده بوديم.

ـ «بچه ها! بچه‌ها دارند مي‌برند اعدامم كنند!».

شب پيش او را براي بازپرسي صدا زده و برده بودند و ما چشم به راهش بوديم.

اواسط آبان بود كه بتول اسدي را به سلول ما آوردند. او 24 ساله و دانشجوي رشته زمین شناسی دانشگاه مشهد و از مسئولين نشريه پيام جنگل در رشت بود كه به همراه همسرش اسلام قلعه سري دستگيرشده بود. اسلام نیز دانشجو و عضو مجاهدین و اهل بهشهر مازندران بود. بتول خواهر ريزنقشي بود. گندمگون و با چشماني سبز.  در نگاه اول به چهره‌اش، توجه آدم به چشمهايش جلب مي‌شد و به نگاه سبز مهربانش. با اينكه بيرون از زندان هرگز او را نديده بودم و نمي‌شناختم بسرعت دوستي و اعتمادي عميق بين ما شكل گرفت. آنهم در شرايطي كه به هيچ كس نمي‌شد اعتماد كرد.  من با اينكه تا آن موقع هيچ چيزي در به اصطلاح پرونده‌ام نداشتم،  همه چيز را به او گفتم. اينكه بيرون به كي وصل بودم، كدام قسمت بودم  و مسئوليتم چه بود. با معيارهاي آن زمان در آن شرايط كار ما يك ديوانگي بيش نبود.

بتول هم همین کار را کرد. او به من گفت که چگونه دستگیر شده‌اند و چه كسي به آنها خیانت کرده است. شوهرش در مقابل چشمانش شکنجه شده بود. اسلام یک قهرمان مقاومت در زير شکنجه بود.  

Iran: Human Rights record of Ebrahim Raisi, Eyewitness Accounts, Ali Zolfaghari

 

My name is Ali Zolfaghari. I was arrested in 1981 for supporting the Mojahedin-e Khalq (MEK). I spent some time in a prison in Rasht, northern Iran. I had many cellmates who were the MEK’s supporters and members. They were executed later those years for persisting in their ideals and supporting the MEK.

One of my cellmates was Reza Niknam. He heroically accepted all responsibilities of the actions done by our group of five people. He was executed on June 30, 1982. The regime did not allow Reza Niknami’s parents to bury their son in the cemetery. So, his mother was forced to bury him under the stairs in their home

He was just one example of someone who loved the MEK.
I met many MEK members while I was in Rasht. We held a memorial ceremony on May 25, 1983. After this memorial ceremony, the guards transferred us to the prison’s basement and then transferred us to Gohardasht prison. There, I witnessed prisoners resisting. They had sent us to exile to Gohardasht to punish us. They wanted to break us. A night before going to Gohardasht, they took us to Evin Prison.

The 1988 Massacre of Political Prisoners in Iran: Eyewitness Accounts, Ebrahim Khaksar

Three members of my family have been martyred by the henchmen of the Iranian regime.

Two of my cousins and my brother.
The first martyrs of my family was Gholamreza Khaksar, my cousin, who was the Mojahedin-e-Khalq, MEK candidate in the western region of Iran, city of Qasres-e-Shireen, Gilan-e-Garb, and Sar-e-pole Zahab.
He was arrested in 1981 in Hamadan, and then he was executed by a firing squad.
The second martyr of the family was my cousin, Jahanbakhsh Khaksar, who was arrested on the street in 1981 just for having a MEK publication.
He was imprisoned for three years in Diesel Abad Prison in Kermanshah. It was a very painful scene that, After much effort by his family, he was released, but based on the evidence, he was poisoned by the regime before his release and was thrown in front of his residence.
I was present, and I witnessed this myself.
All our relatives and friends had a Celebration on that day. They were very happy, and the family invited us to welcome him while he was coming back home.
But suddenly, it was reported that his half-dead body was thrown on the ground in the middle of the neighborhood just about his residence.
We got him to the car and took him to the hospital, but unfortunately, he was martyred in the middle of the road.
When we conveyed the news to his elderly father and mother, his mother and my mother’s cries and the cries of his sisters turned the celebration into mourning.
The food was spilled; the fire to prepare the food was extinguished. The tablecloth, everything which was set, was fallen.
Everybody was crying and shouting, “Damn Khomeini,”.
By hearing the news, his father had a heart attack; he could not bear this pain and died a few years later.
The next martyr was my brother. Abbas Khaksar. Abbas was arrested in 1981 just for supporting the MEK. He was in prison for three years. He was released after three years, but he was arrested again and executed in the massacre of 1988 by Khomeini’s henchmen.
We had heard of the massacre, hanging or shooting and burying the victims’ bodies in mass graves.
But the news of Abbas’s martyrdom was different. Abbas and his cellmates were buried alive. A relative, who had come from Iran, said that Abbas and the group of prisoners who had been taken for the massacre, were buried alive in a mass grave and they were put in a mass grave and dumped soil on them with a loader.

Le rapporteur de l’ONU s’inquiète de la situation des droits humains en Iran

 Javaid Rehman, le rapporteur spécial de l’ONU sur la situation des droits humains en Iran, a exprimé dans son récent rapport à la Troisième Commission de l’Assemblée générale des Nations unies la situation alarmante concernant les violations continues des droits de l’homme en Iran.

M. Rehman a déclaré que la situation actuelle des droits de l’homme en Iran « reste sombre » et que le principal obstacle à l’amélioration de la situation est « l’impunité persistante des violations graves des droits humains ».

Il a ajouté : « La situation est aggravée par le fait que des individus qui font face à des allégations d’implication dans la commission de graves violations des droits de l’homme restent dans des positions puissantes, y compris au plus haut niveau de la fonction publique. »

Les auteurs de violations des droits de l’homme occupent les plus hauts postes de pouvoir en Iran. Le président du régime est Ebrahim Raïssi, une figure clé du massacre de plus de 30 000 prisonniers politiques iraniens en 1988.

اجلاس شورای حقوق‌بشر - ثبت رسمی بیانیهٔ ۲۱سازمان حقوق‌بشری - فراخوان به تحقیق بین‌المللی و حسابرسی در مورد قتل عام ۱۳۶۷

 ژنو مقر اروپایی سازمان‌ملل -

دبیرکل بیانیه مکتوب زیر را دریافت کرده که مطابق قطعنامه ۱۹۹۶/۳۱ شورای اقتصادی و اجتماعی منتشر می‌شود.

سازمان ملل متحد باید دربارهٔ قتل‌عام سال۱۳۶۷ که در جریان آن حکومت جمهوری اسلامی۳۰هزار زندانی سیاسی را قتل‌عام کرد، تحقیق کند.

اعدامها بر اساس فتوای خمینی انجام شد که علیه زندانیان سیاسی سازمان مجاهدین خلق ایران‌ گروه اصلی مخالف رژیم که بر سر موضع وفاداری به این سازمان باشند، صادر گردید.

هیأتهای سه‌نفره موسوم به «هیأت‌های مرگ» در سراسر ایران تشکیل شد و زندانیان سیاسی را که حاضر نبودند از اعتقادات خود دست بکشند اعدام کردند.

قربانیان در گورهای جمعی مخفی به‌خاک سپرده شدند. عاملان قتل‌عام هم‌چنان از مصونیت برخوردارند. بسیاری هنوز در حکومت یا قضاییهٔ (رژیم) ایران پست‌های بالا دارند.

عاملان اصلی قتل‌عام۶۷ در سال۲۰۲۱ هر دو قوه مجریه و قضاییه را رهبری می‌کنند. رئیس‌جمهور (رژیم ایران) ابراهیم رئیسی در سال۱۳۶۷ معاون دادستان در «هیأت‌های مرگ تهران» بود که هزاران نفر را راهی مرگ کرد. در حالی که غلامحسین محسنی اژه‌ای رئیس جدید قضاییهٔ (رژیم) ایران به‌عنوان نمایندهٔ قضاییه در وزارت اطلاعات بر اعدامهای جمعی سال۱۳۶۷ نظارت داشت.

 

قتل عام ۶۷؛ من به چشم خود کامیون حامل اجساد را دیدم

 در ادامه دادگاه حمید نوری در استکهلم سوئد، یک شاهد دیگر در مورد قتل عام ۶۷ شهادت داد.  رمضان فتحی از زندانیان سیاسی سابق که به جرم هواداری از مجاهدین خلق دستگیر شده بود، در این دادگاه در مورد نقش حمید نوری در قتل عام ۶۷ شهادت داد.

رمضان فتحی که در روز سه شنبه ۲۳ شهریور در دادگاه حمید نوری در استکهلم سوئد شهادت می‌داد، تصریح کرد که زندانیان را قبل از آغاز اعدام‌های دسته‌جمعی، از زمستان ۱۳۶۶ به‌خاطر مسائلی چون نماز، ورزش و غذا خوردن جمعی طبقه‌بندی کرده و به سلول‌های انفرادی منتقل می‌کردند.

 شهادت در مورد اتاق گاز

رمضان فتحی که در سال ۱۳۶۰ به دلیل «هواداری از سازمان مجاهدین خلق» زندانی بود  و «بعدا حکم اعدام او به ۱۲ سال حبس تقلیل یافت»، در دادگاه محاکمه حمید نوری گفت: «زندانیان را در اتاق گاز به حدی نگه می‌داشتند که از نوک انگشتان‌شان عرق می‌چکید و به آن‌ها حالت خفگی دست می‌داد. هنگام خروج از اتاق گاز هم، نگهبان‌ها که پاسدار بودند به فرماندهی حمید نوری، تونلی تشکیل داده و به شدیدترین وجه آن‌ها را کتک می‌زدند».

رمضان فتحی در مورد ترکیب هیئت مرگ گفت: حسینعلی نیری در جریان قتل عام ۶۷ قاضی شرع و همراه با ابراهیم رئیسی، مرتضی اشراقی و مصطفی پورمحمدی عضو هیات چهار نفره موسوم به هیات مرگ بود.

 

جنازه‌ های اعدام شدگان در ماشین

او درباره قتل عام ۶۷ گفت که روز هفتم مرداد، تلویزیون را از بند [زندان] بیرون برده، هواخوری و روزنامه‌ها را قطع کردند.

«آخرهای شب بود که روح‌الله حداوند که اعدام شد گفت بیا برویم از راه پنجره نگاه کنیم! چه چیزهایی را می‌بینیم.

گفتم روح‌الله تو چی می‌بینی؟

گفت جنازه بچه‌ها را دارند توی ماشین می‌اندازند. جنازه بچه‌ها را می‌گرفتند و ما صدای انداختن جنازه توی ماشین را می‌شنیدیم».

حسین عابدینی : رئیسی باید بخاطر نسل کشی و بسیاری جنایات علیه بشریت مورد حسابرسی قرار گیرد

سخنان حسين عابديني- از نمايندگي شوراي ملي مقاومت در انگلستان   در كنفرانس لندن در باره ثبت بين المللي شكايت عليه رييسي جلاد به جرم نسل كشي و جنايت عليه بشريت

مردم ایران  رئیسی را بعنوان جلاد 67 می شناسند و اکنون یک کارزار بین المللی علیه رژیم بخاطر جنایت علیه بشریت توسط دژخیمان رژیم و محکومیت این جنایتها وجود دارد. موج محکومیتها باید به اقدامات مشخص منجر شود و دولتهای جهان بویژه کشورهای اروپایی سفر رئیسی به این کشورها را ممنوع کنند

وی افزود: رئیسی عضو کلیدی هیئت مرگ در تهران و مسئول اعدام دهها هزار زندانی سیاسی  بود که بخاطر پافشاری بر مواضع خود اعدام شدند. عفو بین الملل این قتل عام را کشتار ادامه دار علیه بشریت دانسته است و بسیاری از کارشناسان و قضات بین المللی آنرا نسل کشی می دانند. رئیسی به خاطر نقشی که در این قتل عام و جنایت بزرگ 

علیه بشریت داشته  باید درمقابل عدالت قرار بگیرد و در هرکشوری که وارد شود دستگیر و محاکمه شود.

او نبایداجازه داشته باشد که به هیچ کشوری در خارج از ایران پابگذارد و برای همین است که درخواستی رسمی توسط پلیس اسکاتلند برای دستگیری رئیسی بخاطر جنایت علیه بشریت صادر شده است. اگر که او درکنفرانس گلاسگو حضور پیدا کند. رئیسی  بهمراه سه نفر دیگر مسئول تصمیم گیری و فرستادن هزاران نفر به پای چوبه های دار بوده که اعدام شده اند. زندانیان مجبور به شرکت دردادگاه های نمایشی بودند  دادگاه های ساختگی که تنها چنددقیقه طول می کشید 

 

طاهر بومدرا : ما عاملان قتل عام و ناپدید سازیها را به دادگاه خواهیم کشاند

سخنان طاهر بومدرا-مسئول پيشين حقوق‌بشر ملل‌متحد در عراق، عضو هيأت‌رئيسة كميتة عدالت براي قربانيان قتل‌عام۶۷   در كنفرانس نمايندگي شوراي ملي مقاومت ايران در انگلستان در باره ثبت بين المللي شكايت عليه رييسي جلاد به جرم نسل كشي و جنايت عليه بشريت

طاهر بومدرا در سخنان خود درکنفرانس گلاسگو گفت : علاوه بر شکایت علیه رئیسی در اسکاتلند، ما روز 2 ژوئیه 2021 اولین شکایت را بعد از جمع آوری اسناد کافی به پلیس انگلستان دادیم و تاکید می کنم که دیگر نباید منتظر ماند تا عاملان جنایت علیه بشریت و نسل کشی و شکنجه و ناپدید سازی همچنان به جنایات خود ادامه دهند . جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی مشمول مرور زمان نمی شوند و عاملانش تحت تعقیب باقی خواهند ماند و این موضوع در مورد رئیسی هم صدق می کند

بومدرا افزود: قانون انگلستان به تعقیب عاملان این جنایات تشویق می کند. این یکی از قانونهای پیشرو در جهان برای تعقیب و محاکمه عاملان جنایت علیه بشریت است. پلیس انگلستان در لندن در حال بررسی این شکایت است که نهایتا به دادستانها تحویل خواهد داد و بعد از آن ما عاملان را به دادگاه خواهیم کشاند و امیدوارم که عدالت محقق شود 

استرون استیونسون: ما رئیسی را در هر کشوری تعقیب خواهیم کرد تا دستگیر شود او نباید مصونیت داشته باشد

سخنان استرون استيونسون-هماهنگ کننده کارزار تغيير در ايران در كنفرانس نمايندگي شوراي ملي مقاومت ايران در انگلستان در باره ثبت بين المللي شكايت عليه رييسي جلاد به جرم نسل كشي و جنايت عليه بشريت

   استيونسون درباره پیگرد رئیسی جلاد گفت : ما او را در هر کشوری تعقیب خواهیم کرد تا دستگیر شود او نباید مصونیت داشته باشد.در فتوای خمینی گفته شده همه مجاهدین سر موضع اعدام شوند و رئیسی که از اعضای کلیدی هیئت مرگ بود مصمم بود این فتوا را اجرا کند. او و دیگر اعضای هیئت مرگ با محاکمه های کوتاه و با یک سوال و جواب زندانیان سرموضع را اعدام می کردند. آنها حتی دختران نوجوان را هم اعدام کردند. بسیاری زندانیان که آنزمان در زندان بودند شاهد این جنایات بوده اند

استیونسون با یادآوری جنایات قضائیه جلادان در زمانی که آخوند رئیسی در راس آن بود از جمله کشتار 1500 تن از جوانان و مردم بجان آمده در جریان قیام آبان 98 افزود: بدلیل همین شقاوتها و دست داشتن مستقیم در جنایات،  خامنه ای  رئیسی را به سمت ریاست جمهوری منصوب کرد . ما نمی توانیم اجازه بدهیم چنین فردی با این سابقه جنایات مصونیت داشته باشد. هدف ما این است که تحقیقات پلیس و نتایج آن، به دادستان دادگاه عالی جنایی بین المللی ارجاع شود.

استیونسون اضافه کرد : علاوه بر این اقدامات مشابه ای نیز در کانادا و هلند صورت گرفته است با این هدف که رئیسی جانی در دادگاه جنایی لاهه محاکمه شود. در اسکاتلند ما  قانون جهانشمول داریم که هر کسی که مرتکب جنایت شده باشد حتی اگر درکشور دیگری باشد را می توانیم محاکمه کنیم و ما بر اساس این قانون درخواست یک تحقیقات جنایی تمام عیار را دادیم و 5 شاهد، این پرونده 105 صفحه ای را امضا کردند و از این حق قانونی برخوردارند که این شکایت را ارائه کنند

Iran : Gholamreza Jalal, un témoin oculaire du massacre de 1988

  Le massacre de 1988 a entraîné la mort de 30 000 prisonniers politiques. La plupart étaient affiliés au principal mouvement d’opposition iranien, les Moudjahidine du peuple d’Iran (OMPI / MEK Iran).

Gholamreza Jalal est un membre de l’Organisation des Moudjahidine du peuple d’Iran, OMPI/MEK. Les mollahs iraniens l’ont fait arrêter en 1980, deux ans après la révolution anti-monarchique. On l’a transféré dans différentes prisons à Téhéran, Evine, Ghezel Hesar, et Gohardasht, jusqu’en 1986.

وزیر خارجة بلژیک : رویدادهایی که بین ژوئیه تا سپتامبر1988 رخ داد به‌خوبی شناخته شده است بلژیک اهمیت ویژه‌یی برای مبارزه با مصونیت از مجازات قائل است

 

در جلسة استماع وزیر خارجة بلژیک در کمیسیون روابط خارجی مجلس فدرال این کشور که روز ۲۸سپتامبر ۲۰۲۱(۶مهر)،  به ریاست خانم فان‌هوف رئیس این کمیسیون،  برگزارشد ، الن سامین نایب‌رئيس کمیسیون خارجی، از سوی خودش و کاترین ژاردن نایب‌رئیس حزب لیبرال فرانسه‌زبان بلژیک از وزیر خارجه پرسید: «خانم وزیر، سازمان غیر دولتی عدالت برای قربانیان قتل‌عام۱۳۶۷ که نمایندة بستگان قربانیان اعدام‌های سیاسی در ایران است، در تحقیقات نشان داد که ۳۰هزار زندانی سیاسی در سال۱۳۶۷ کشته شده‌اند. این اقدام با فتوای خمینی برانگیخته شده است.

گفته می‌شود ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور فعلی (رژیم) ایران نقش مهمی در قتل عام سال۶۷ داشته است. بیانیة عفو بین‌الملل در تاریخ 19ژوئن 2021 خواستار تحقیقات بین‌المللی دربارة نقش رئیسی شد. شما گفتید که بلژیک موضوع اعدام‌های مخفی مخالفان سیاسی را در سال۱۳۶۷ در سطح سازمان ملل مطرح کرده. وضعیت فعلی این پرونده چگونه است؟ آیا شما این موضوع را در سطح اروپا مطرح خواهید کرد؟آیا از درخواست آنها برای تشکیل گروه‌کاری سازمان‌ملل برای انجام تحقیقات بین‌المللی در مورد اعدام‌های جمعی زندانیان سیاسی در ایران در سال۱۳۶۷ حمایت می‌کنید؟

وآیا تحقیقات بین‌المللی برای بررسی نقش رئیسی آغاز می‌شود؟

کن بلکول : دادن تریبون به‌ابراهیم رئیسی یک لکة سیاه برای سازمان ملل است

 

کن بلکول  سفیر پیشین آمریکا در کمیسیون حقوق‌بشر ملل‌متحد

به‌عنوان سفیر پیشین ایالات‌متحده در کمیسیون حقوق‌بشر سازمان‌ملل، بسیار نگرانم که به‌رئیسی تریبونی در مجمع عمومی داده شد. در واقع، او باید به‌خاطر ارتکاب نقض‌های وحشتناک حقوق‌بشر مورد تحقیق و تعقیب فوری قرار گیرد، نه این‌که اجاره یابد در یک مجمع بزرگ بین‌المللی لفاظی‌های غیرقابل تحمل و نفرت‌انگیز را نشخوار کند... 

از زمان روی کار آمدن او...، بسیاری از سازمان‌ها و مقامات حقوق‌بشری درخواست کرده‌اند که از وی به‌طور خاص در مورد جنایاتی که در سال۱۳۶۷ مرتکب شده حسابرسی شود. مشهور و مستند است که در آن سال رئیسی عضو «هیأت‌های مرگ» بود که دستورات خمینی... را   اجرا کردند.

  (در آن کشتار) بیش از ۳۰هزار نفر پس از محاکمه‌های کوتاه نمایشی چند دقیقه‌یی اعدام شدند. سپس قربانیان در گورهای جمعی مخفی بدون نشان در سراسر ایران دفن شدند.  

کن بلکول  می افزاید: اکثریت قریب به‌اتفاق قربانیان اعضا و هواداران اپوزیسیون دموکراتیک اصلی یعنی مجاهدین خلق بودند.   در سال۱۳۶۷، خمینی «خلیفة» آخوندها  ، فتوایی با دست‌خط خودش صادر کرد و دستور اعدام آنها را فقط بر اساس اعتقاداتشان صادر کرد...

کشورهای دموکراتیک باید جلوداری را به‌عهده بگیرند و یک تحقیقات رسمی بین‌المللی دربارة قتل‌عام۱۹۸۸ را آغاز کنند.

ملل متحد باید به‌فراخوان‌های کارشناسانش گوش فرا بدهد تا نقش خود را در تضمین سلب مصونیت از جنایتکاران عامل نسل‌کشی  انجام دهدو این کار را با پیوستن به‌جنبشی آغاز کند که خواهان محاکمة فوری رئيسی است.