در سي و چهارمين سالگرد قتل عام 30هزار زنداني سياسي مجاهد و مبارز و سر موضع، از جمله برادر قهرمانم، شهيد سر به دار احمد رئوف بشري دوست، آخرين عكس او را كه در بهار 1367 پس از آزادي بسيار كوتاهش از زندان و قبل از دستگيري مجدد گرفته شده و اخيرا از طريق دوستي بدستم رسيده است؛ را منتشر مي كنم.
آخرين باري كه من احمد را ديدم 20شهربور 1360 و
دو روز قبل از دستگيري خودم توسط پاسداران خميني بود. تا پيش از اين، آخرين تصويري كه سالها از احمد
در ذهن داشتم، همان تصوير دوران نوجواني اش بود. ميتوانيد تصور كنيد بعد از 41 سال
جدايي و بعد از 34 سال از شهادت و عبور سرفرازانه اش، اين تصویر جدید و واقعی از چهره جوان،
مصمم و معصومش چه غوغایی در من برانگيخت.
احمد نازنينم !
تو گل سرخ مني
تو گل ياسمني
تو چنان شبنم پاك سحري ؟
– نه؟
از آن پاكتري .
تو بهاري ؟
– نه،
– بهاران از توست .
از تو مي گيرد وام،
هر بهار اينهمه زيبايي را .
هوس باغ و بهارانم نيست
اي بهين باغ و بهارانم تو !
احمد دوران نوجواني اش را همانند هزاران نوگل
مجاهد ديگر در پشت ميله هاي زندان سپري كرد و به مجاهدي جوان، رشيد و برومند و آبديده
تر از پولاد در نبرد با خميني، ضحاك دوران تبديل شد.
بعد از عبور از سياهچالها و شكنجه گاههاي
زندانهاي رشت ، اوين و گوهردشت كرج و گذراندن بيش از 5سال پشت ميله ها، به محض
آزادي، پرشور و بي قرار براي پيوستن به ارتش آزاديبخش اقدام كرد ولي در ميانه راه
دستگير و در قتل عام 67 ، مغرور و گردنفراز آرمان و سازمانش را انتخاب كرد و
جاودانه شد.
.
قبل از سفر به ديار بي قراران، احمد به خانه تك
تك دوستان و آشنايان سر زد و خداحافظي كرد. به گفته يكي از آنها «احمد سرشار از
اميد به آينده روشن مردم ايران بود. مي گفت خواهيد ديد كه مجاهدين اين رژيم را
سرنگون خواهند كرد».
محقق كردن
آرزوي احمد و هزاران مجاهد و مبارزي كه
براي يك ايران آزاد و آباد جنگيده اند و جان فدا كرده اند، مسئوليت ماست و
تا آخرين نفس براي تحقق آن خواهيم جنگيد.
معصومه رئوف بشري دوست
بيشتر بخوانيد ــــــــــ
احمدرئوف بشری دوست
كتاب مسافر ديار بي‌قراران
به ياد مجاهد قهرمان، شهيد
سربه‌دار احمد رئوف بشري‌دوست
https://drive.google.com/file/d/1eYeHhyFI0LsrfUXen2FLB4qND9K-BfSJ/view
كتاب داستان مصور «شازده كوچولو در سرزمين ملاها»
http://iran-petit-prince.blogspot.com/2019/08/blog-post.html
