D’anciennes prisonnières politiques et parents de martyrs demandent justice pour le massacre de 1988

 

Plusieurs anciennes prisonnières politiques, des parents et des témoins demandant justice pour le massacre de 1988 en Iran sont intervenus lors d’un rassemblement devant le bâtiment du tribunal de Stockholm, où Hamid Noury, l’un des auteurs du massacre de 1988, est jugé. Voici des extraits d’interventions. 

L’ancienne prisonnière politique Parvaneh Madanchi

Mme Parvaneh Madanchi est une ancienne prisonnière politique des années 1980 et fait partie des témoins qui demandent justice pour le massacre de 1988. Dans son discours elle a déclaré : « Du 14 juin 1981 au 12 décembre 1987, j’ai été détenues dans les prisons Jahanbani, Ghezel-Hesar, une unité résidentielle, Evine, et Gohardacht. »

« L’une de mes compagnes de cellule, Tahmineh Sotoudeh, qui était la seule fille de la famille Sotoudeh et qui représentait tout pour sa mère, a été arrêtée le 27 septembre 1981. Au moment de son arrestation, elle avait 16 ans. Elle a été condamnée à 15 ans de prison. Elle a été pendue lors du massacre de 1988. »

« À cette époque, j’ai assisté à la torture de nombreuses prisonnières, dont trois de mes compagnes de cellule, Chekar Mohammadzadeh, Mojgan Sorabi et Mahtab Khalkhali. Dans le cadre de la campagne visant à obtenir justice pour les victimes du massacre de 1988, je n’abandonnerai pas et je continuerai à demander justice. »

Iran : Le juge Hassan Tardast, un tueur sans pitié

 Qui est le juge Hassan Tardast ? Il est responsable de l’exécution de 800 personnes, dont Reyhaneh Jabbari et Behnoud Shojaei.

Il était chargé de juger les affaires d’homicides

Le juge Hassan Tardast a occupé divers postes au sein du système judiciaire iranien. Notamment en tant que juge assistant, enquêteur et juge président. Depuis 2008, il a dirigé la branche 74 de la Cour pénale pendant six ans.

Dans une interview accordée au journal Etemad en 2012, il a déclaré avoir été juge dans des affaires de meurtre avec préméditation pendant de nombreuses années. Au cours de cette période, il a prononcé plus de mille condamnations à mort. Les agents du régime en ont mises en œuvre 800.

Il s’est rendu en Allemagne l’année dernière. Son voyage a attiré l’attention des Iraniens en exil, qui ont exigé son arrestation et son jugement.

Le président iranien doit être poursuivi pour crimes contre l’humanité

On se demande encore pourquoi le mandat du président iranien, Ebrahim Raïssi en Iran n’a pas incité les pays occidentaux à le poursuivre en justice. Raïssi était membre de la « commission de la mort ». Il a mis en application les ordres de la théocratie d’exécuter systématiquement les opposants à l’interprétation radicale et misogyne de l’islam par le régime des mollahs.

Massacre de 1988 : 30 000 femmes et hommes

Lors du « massacre de 1988 », le régime des mollahs a tué 30 000 femmes et hommes en Iran. Il les avait emprisonnés à l’époque pour des motifs politiques. Les experts juridiques ont qualifié le massacre de crime contre l’humanité et de génocide. Selon Amnesty International, la majorité des victimes étaient des membres de l’importante opposition démocratique, les Moudjahidines du peuple d’Iran (OMPI / MEK).

Raïssi a perpétré des crimes et des meurtres encore plus terribles contre des citoyens innocents. En dépit de cela, le régime iranien et le président iranien Raïssi se nourrissent d’un sentiment d’impunité internationale. Selon Amnesty International, le régime s’emploie activement à démanteler les fosses communes des victimes du massacre. L’objectif poursuivi est d’effacer toute trace de criminalité.

Iran: Human Rights record of Ebrahim Raisi, Eyewitness Accounts, Ali Zolfaghari

 

My name is Ali Zolfaghari. I was arrested in 1981 for supporting the Mojahedin-e Khalq (MEK). I spent some time in a prison in Rasht, northern Iran. I had many cellmates who were the MEK’s supporters and members. They were executed later those years for persisting in their ideals and supporting the MEK.

One of my cellmates was Reza Niknam. He heroically accepted all responsibilities of the actions done by our group of five people. He was executed on June 30, 1982. The regime did not allow Reza Niknami’s parents to bury their son in the cemetery. So, his mother was forced to bury him under the stairs in their home

He was just one example of someone who loved the MEK.
I met many MEK members while I was in Rasht. We held a memorial ceremony on May 25, 1983. After this memorial ceremony, the guards transferred us to the prison’s basement and then transferred us to Gohardasht prison. There, I witnessed prisoners resisting. They had sent us to exile to Gohardasht to punish us. They wanted to break us. A night before going to Gohardasht, they took us to Evin Prison.

The 1988 Massacre of Political Prisoners in Iran: Eyewitness Accounts, Ebrahim Khaksar

Three members of my family have been martyred by the henchmen of the Iranian regime.

Two of my cousins and my brother.
The first martyrs of my family was Gholamreza Khaksar, my cousin, who was the Mojahedin-e-Khalq, MEK candidate in the western region of Iran, city of Qasres-e-Shireen, Gilan-e-Garb, and Sar-e-pole Zahab.
He was arrested in 1981 in Hamadan, and then he was executed by a firing squad.
The second martyr of the family was my cousin, Jahanbakhsh Khaksar, who was arrested on the street in 1981 just for having a MEK publication.
He was imprisoned for three years in Diesel Abad Prison in Kermanshah. It was a very painful scene that, After much effort by his family, he was released, but based on the evidence, he was poisoned by the regime before his release and was thrown in front of his residence.
I was present, and I witnessed this myself.
All our relatives and friends had a Celebration on that day. They were very happy, and the family invited us to welcome him while he was coming back home.
But suddenly, it was reported that his half-dead body was thrown on the ground in the middle of the neighborhood just about his residence.
We got him to the car and took him to the hospital, but unfortunately, he was martyred in the middle of the road.
When we conveyed the news to his elderly father and mother, his mother and my mother’s cries and the cries of his sisters turned the celebration into mourning.
The food was spilled; the fire to prepare the food was extinguished. The tablecloth, everything which was set, was fallen.
Everybody was crying and shouting, “Damn Khomeini,”.
By hearing the news, his father had a heart attack; he could not bear this pain and died a few years later.
The next martyr was my brother. Abbas Khaksar. Abbas was arrested in 1981 just for supporting the MEK. He was in prison for three years. He was released after three years, but he was arrested again and executed in the massacre of 1988 by Khomeini’s henchmen.
We had heard of the massacre, hanging or shooting and burying the victims’ bodies in mass graves.
But the news of Abbas’s martyrdom was different. Abbas and his cellmates were buried alive. A relative, who had come from Iran, said that Abbas and the group of prisoners who had been taken for the massacre, were buried alive in a mass grave and they were put in a mass grave and dumped soil on them with a loader.

Iran: the 1988 massacre and genocide, speeches by Geoffrey Robertson and Eric David

 

In his remarks, Geoffrey Robertson, First President of the UN Special Court for Sierra Leone, said: “It has been a crime to kill prisoners for centuries. The difference is that if it amounts to a particular crime of genocide, there is an international convention that binds countries to take action and punish that genocide.”

Referring to Khomeini’s fatwa calling for the annihilation of the MEK and calling them Mohareb (enemies of God) and used by the regime as the basis of the massacre, he reiterated, “It seems to me that there is very strong evidence that this was a genocide. It applies to killing or torturing a certain group for their religious beliefs. A religious group that did not accept the backward ideology of the Iranian regime… There is no doubt that there is a case for prosecuting [regime President Ebrahim] Raisi and others. There has been a crime committed that engages international responsibility. Something must be done about it as has been done against the perpetrators of the Srebrenica massacre.” Eric David, an expert on international humanitarian law, also confirmed the characterization of genocide and crimes against humanity for the 1988 massacre.

Le rapporteur de l’ONU s’inquiète de la situation des droits humains en Iran

 Javaid Rehman, le rapporteur spécial de l’ONU sur la situation des droits humains en Iran, a exprimé dans son récent rapport à la Troisième Commission de l’Assemblée générale des Nations unies la situation alarmante concernant les violations continues des droits de l’homme en Iran.

M. Rehman a déclaré que la situation actuelle des droits de l’homme en Iran « reste sombre » et que le principal obstacle à l’amélioration de la situation est « l’impunité persistante des violations graves des droits humains ».

Il a ajouté : « La situation est aggravée par le fait que des individus qui font face à des allégations d’implication dans la commission de graves violations des droits de l’homme restent dans des positions puissantes, y compris au plus haut niveau de la fonction publique. »

Les auteurs de violations des droits de l’homme occupent les plus hauts postes de pouvoir en Iran. Le président du régime est Ebrahim Raïssi, une figure clé du massacre de plus de 30 000 prisonniers politiques iraniens en 1988.

قتل عام ۶۷؛ من به چشم خود کامیون حامل اجساد را دیدم

 در ادامه دادگاه حمید نوری در استکهلم سوئد، یک شاهد دیگر در مورد قتل عام ۶۷ شهادت داد.  رمضان فتحی از زندانیان سیاسی سابق که به جرم هواداری از مجاهدین خلق دستگیر شده بود، در این دادگاه در مورد نقش حمید نوری در قتل عام ۶۷ شهادت داد.

رمضان فتحی که در روز سه شنبه ۲۳ شهریور در دادگاه حمید نوری در استکهلم سوئد شهادت می‌داد، تصریح کرد که زندانیان را قبل از آغاز اعدام‌های دسته‌جمعی، از زمستان ۱۳۶۶ به‌خاطر مسائلی چون نماز، ورزش و غذا خوردن جمعی طبقه‌بندی کرده و به سلول‌های انفرادی منتقل می‌کردند.

 شهادت در مورد اتاق گاز

رمضان فتحی که در سال ۱۳۶۰ به دلیل «هواداری از سازمان مجاهدین خلق» زندانی بود  و «بعدا حکم اعدام او به ۱۲ سال حبس تقلیل یافت»، در دادگاه محاکمه حمید نوری گفت: «زندانیان را در اتاق گاز به حدی نگه می‌داشتند که از نوک انگشتان‌شان عرق می‌چکید و به آن‌ها حالت خفگی دست می‌داد. هنگام خروج از اتاق گاز هم، نگهبان‌ها که پاسدار بودند به فرماندهی حمید نوری، تونلی تشکیل داده و به شدیدترین وجه آن‌ها را کتک می‌زدند».

رمضان فتحی در مورد ترکیب هیئت مرگ گفت: حسینعلی نیری در جریان قتل عام ۶۷ قاضی شرع و همراه با ابراهیم رئیسی، مرتضی اشراقی و مصطفی پورمحمدی عضو هیات چهار نفره موسوم به هیات مرگ بود.

 

جنازه‌ های اعدام شدگان در ماشین

او درباره قتل عام ۶۷ گفت که روز هفتم مرداد، تلویزیون را از بند [زندان] بیرون برده، هواخوری و روزنامه‌ها را قطع کردند.

«آخرهای شب بود که روح‌الله حداوند که اعدام شد گفت بیا برویم از راه پنجره نگاه کنیم! چه چیزهایی را می‌بینیم.

گفتم روح‌الله تو چی می‌بینی؟

گفت جنازه بچه‌ها را دارند توی ماشین می‌اندازند. جنازه بچه‌ها را می‌گرفتند و ما صدای انداختن جنازه توی ماشین را می‌شنیدیم».

21 NGOs Call On the UN To Investigate 1988 Massacre in Iran

 

On October 13, a joint written statement was submitted by 21 NGOs to the United Nations Secretary-General, Mr. António Guterres, that called for the UN to investigate the 1988 massacre of political prisoners in Iran. Mr. Guterres has received the written statement which is circulated in accordance with Economic and Social Council resolution 1996/31.

The statement recalls that on 3 September 2020, seven United Nations Special Rapporteurs wrote to the Iranian authorities, stating that the 1988 extrajudicial executions and forced disappearances of thousands of political prisoners may amount to “crimes against humanity.”

It also mentions the letter by 152 former UN officials and renowned international human rights and legal experts who wrote to UN High Commissioner for Human Rights, Michelle Bachelet, calling for a Commission of Inquiry into the 1988 massacre.

The statement also mentions Amnesty International’s statement on 19 June 2021 that reiterated that Raisi had a key role in the 1988 massacre and should be “investigated for his involvement in past and ongoing crimes under international law, including by states that exercise universal jurisdiction.”

Le courage des martyrs de l’OMPI devrait inciter l’Occident à leur rendre justice

par Asghar Mehdizadeh

Lors de ma première détention à la prison de Gohardacht, j’étais accompagné de Mohsen, un sympathisant de l’Organisation des Moudjahidine du Peuple d’Iran (OMPI). Peu de temps après que nous sommes devenus des cohabitants du pavillon politique de l’établissement, Mohsen a succombé à l’aggravation de la torture. Sa mort ne m’a guère surpris, mais à l’époque, je n’avais pas prévu l’ampleur du massacre dont j’allais être témoin.

Plusieurs autres prisonniers politiques ont été tués de la même manière que Mohsen au cours des années qui ont suivi. Mais les six premières années entières de mon emprisonnement n’étaient en rien comparables à ce dont j’allais être témoin pendant quelques mois seulement en 1988.

Iran : le témoignage de l’ancien prisonnier politique Mojtaba Akhgar sur le massacre de 88

 Les vidéos suivants sont les témoignages d’hommes et de femmes qui ont survécu au massacre des prisonniers politiques en 1988 en Iran, dont la plupart étaient sympathisants des Moudjahidine du peuple d’Iran (OMPI).

Le récit de ces témoins oculaires révèle la barbarie du régime iranien et en même temps montre la détermination d’une génération de jeunes militants épris de liberté. Ils n’ont pas abandonné leurs idéaux face aux mollahs, malgré les tortures et le coût élevé en sacrifices et du don de soi.

Mojtaba Akhgar a déclaré dans son témoignage :

« Je m’appelle Mojtaba Akhgar et j’ai été arrêté en 1982 pour avoir soutenu le mouvement des Moudjahidine du Peuple d’Iran (OMPI) et j’ai passé dix ans dans les prisons du régime iranien. Je voudrais partager ce dont j’ai été témoin lors du massacre de 1988. À l’époque J’avais été puni et j’étais en cellule d’isolement.

Le 30 juillet, ils m’ont emmené au quartier général de la prison. Quand je suis revenu là-bas, j’ai constaté que la situation n’était pas normale. Quand j’ai questionné, mes compagnons de cellule m’ont dit que les autorités du régime séparaient les prisonniers sur la base de leurs peines de prison, 10, 12 ou 15 ans. Ils ont annoncé les noms et ont emmené nos compagnons de cellule jusqu’à la nuit. Il restait très peu d’entre nous dans la cellule.

le témoignage de Mojtaba Akhgar

Le 6 août 1988, ils nous ont emmenés hors de cette cellule vers le « couloir de la mort ». Pendant que j’étais dans la cellule, je communiquais en (code) morse avec d’autres dans les cellules adjacentes. Grâce à ces communications, j’ai découvert que plusieurs avaient été emmené pour être exécutés.

Enquête internationale sur le massacre de 1988 en Iran, considéré comme un crime contre l’humanité

Immédiatement après l’annonce de la désignation d’Ebrahim Raïssi comme prochain président de l’Iran, la secrétaire générale d’Amnesty International, Agnès Callamard, a déclaré le 19 juin 2021 : « Le fait qu’Ebrahim Raïssi ait accédé à la présidence au lieu de faire l’objet d’une enquête pour les crimes contre l’humanité que sont les meurtres, les disparitions forcées et la torture, nous rappelle sinistrement que l’impunité règne en maître en Iran ».

En 2018, notre organisation a révélé documents à l’appui que Ebrahim Raïssi était membre d’une « commission de la mort ». Celle-ci a fait disparaître de force et exécuté extrajudiciairement en secret des milliers de dissidents politiques dans les prisons d’Evine et de Gohardasht près de Téhéran en 1988. Les circonstances entourant le sort des victimes et l’endroit où se trouvent leurs corps sont, à ce jour, systématiquement dissimulées par les autorités iraniennes. Et cela constitue un crime contre l’humanité permanent. »

Le 29 juin 2021, le rapporteur spécial des Nations unies sur la situation des droits humains en Iran, Javaid Rehman, a également demandé l’ouverture d’une enquête indépendante sur les exécutions ordonnées par l’État de milliers de prisonniers politiques en 1988 et sur le rôle joué par Ebrahim Raïssi en tant que procureur adjoint de Téhéran. Il a déclaré lors d’une interview à Reuters : « Je pense qu’il est temps et qu’il est très important, maintenant que M. Raïssi est le président (élu), que nous commencions à enquêter sur ce qui s’est passé en 1988 et sur le rôle des individus. … Il existe une impunité généralisée et systémique dans le pays pour les violations flagrantes des droits humains, tant dans le passé que dans le présent. »

حسین عابدینی : رئیسی باید بخاطر نسل کشی و بسیاری جنایات علیه بشریت مورد حسابرسی قرار گیرد

سخنان حسين عابديني- از نمايندگي شوراي ملي مقاومت در انگلستان   در كنفرانس لندن در باره ثبت بين المللي شكايت عليه رييسي جلاد به جرم نسل كشي و جنايت عليه بشريت

مردم ایران  رئیسی را بعنوان جلاد 67 می شناسند و اکنون یک کارزار بین المللی علیه رژیم بخاطر جنایت علیه بشریت توسط دژخیمان رژیم و محکومیت این جنایتها وجود دارد. موج محکومیتها باید به اقدامات مشخص منجر شود و دولتهای جهان بویژه کشورهای اروپایی سفر رئیسی به این کشورها را ممنوع کنند

وی افزود: رئیسی عضو کلیدی هیئت مرگ در تهران و مسئول اعدام دهها هزار زندانی سیاسی  بود که بخاطر پافشاری بر مواضع خود اعدام شدند. عفو بین الملل این قتل عام را کشتار ادامه دار علیه بشریت دانسته است و بسیاری از کارشناسان و قضات بین المللی آنرا نسل کشی می دانند. رئیسی به خاطر نقشی که در این قتل عام و جنایت بزرگ 

علیه بشریت داشته  باید درمقابل عدالت قرار بگیرد و در هرکشوری که وارد شود دستگیر و محاکمه شود.

او نبایداجازه داشته باشد که به هیچ کشوری در خارج از ایران پابگذارد و برای همین است که درخواستی رسمی توسط پلیس اسکاتلند برای دستگیری رئیسی بخاطر جنایت علیه بشریت صادر شده است. اگر که او درکنفرانس گلاسگو حضور پیدا کند. رئیسی  بهمراه سه نفر دیگر مسئول تصمیم گیری و فرستادن هزاران نفر به پای چوبه های دار بوده که اعدام شده اند. زندانیان مجبور به شرکت دردادگاه های نمایشی بودند  دادگاه های ساختگی که تنها چنددقیقه طول می کشید 

 

طاهر بومدرا : ما عاملان قتل عام و ناپدید سازیها را به دادگاه خواهیم کشاند

سخنان طاهر بومدرا-مسئول پيشين حقوق‌بشر ملل‌متحد در عراق، عضو هيأت‌رئيسة كميتة عدالت براي قربانيان قتل‌عام۶۷   در كنفرانس نمايندگي شوراي ملي مقاومت ايران در انگلستان در باره ثبت بين المللي شكايت عليه رييسي جلاد به جرم نسل كشي و جنايت عليه بشريت

طاهر بومدرا در سخنان خود درکنفرانس گلاسگو گفت : علاوه بر شکایت علیه رئیسی در اسکاتلند، ما روز 2 ژوئیه 2021 اولین شکایت را بعد از جمع آوری اسناد کافی به پلیس انگلستان دادیم و تاکید می کنم که دیگر نباید منتظر ماند تا عاملان جنایت علیه بشریت و نسل کشی و شکنجه و ناپدید سازی همچنان به جنایات خود ادامه دهند . جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی مشمول مرور زمان نمی شوند و عاملانش تحت تعقیب باقی خواهند ماند و این موضوع در مورد رئیسی هم صدق می کند

بومدرا افزود: قانون انگلستان به تعقیب عاملان این جنایات تشویق می کند. این یکی از قانونهای پیشرو در جهان برای تعقیب و محاکمه عاملان جنایت علیه بشریت است. پلیس انگلستان در لندن در حال بررسی این شکایت است که نهایتا به دادستانها تحویل خواهد داد و بعد از آن ما عاملان را به دادگاه خواهیم کشاند و امیدوارم که عدالت محقق شود 

استرون استیونسون: ما رئیسی را در هر کشوری تعقیب خواهیم کرد تا دستگیر شود او نباید مصونیت داشته باشد

سخنان استرون استيونسون-هماهنگ کننده کارزار تغيير در ايران در كنفرانس نمايندگي شوراي ملي مقاومت ايران در انگلستان در باره ثبت بين المللي شكايت عليه رييسي جلاد به جرم نسل كشي و جنايت عليه بشريت

   استيونسون درباره پیگرد رئیسی جلاد گفت : ما او را در هر کشوری تعقیب خواهیم کرد تا دستگیر شود او نباید مصونیت داشته باشد.در فتوای خمینی گفته شده همه مجاهدین سر موضع اعدام شوند و رئیسی که از اعضای کلیدی هیئت مرگ بود مصمم بود این فتوا را اجرا کند. او و دیگر اعضای هیئت مرگ با محاکمه های کوتاه و با یک سوال و جواب زندانیان سرموضع را اعدام می کردند. آنها حتی دختران نوجوان را هم اعدام کردند. بسیاری زندانیان که آنزمان در زندان بودند شاهد این جنایات بوده اند

استیونسون با یادآوری جنایات قضائیه جلادان در زمانی که آخوند رئیسی در راس آن بود از جمله کشتار 1500 تن از جوانان و مردم بجان آمده در جریان قیام آبان 98 افزود: بدلیل همین شقاوتها و دست داشتن مستقیم در جنایات،  خامنه ای  رئیسی را به سمت ریاست جمهوری منصوب کرد . ما نمی توانیم اجازه بدهیم چنین فردی با این سابقه جنایات مصونیت داشته باشد. هدف ما این است که تحقیقات پلیس و نتایج آن، به دادستان دادگاه عالی جنایی بین المللی ارجاع شود.

استیونسون اضافه کرد : علاوه بر این اقدامات مشابه ای نیز در کانادا و هلند صورت گرفته است با این هدف که رئیسی جانی در دادگاه جنایی لاهه محاکمه شود. در اسکاتلند ما  قانون جهانشمول داریم که هر کسی که مرتکب جنایت شده باشد حتی اگر درکشور دیگری باشد را می توانیم محاکمه کنیم و ما بر اساس این قانون درخواست یک تحقیقات جنایی تمام عیار را دادیم و 5 شاهد، این پرونده 105 صفحه ای را امضا کردند و از این حق قانونی برخوردارند که این شکایت را ارائه کنند

Iran : Gholamreza Jalal, un témoin oculaire du massacre de 1988

  Le massacre de 1988 a entraîné la mort de 30 000 prisonniers politiques. La plupart étaient affiliés au principal mouvement d’opposition iranien, les Moudjahidine du peuple d’Iran (OMPI / MEK Iran).

Gholamreza Jalal est un membre de l’Organisation des Moudjahidine du peuple d’Iran, OMPI/MEK. Les mollahs iraniens l’ont fait arrêter en 1980, deux ans après la révolution anti-monarchique. On l’a transféré dans différentes prisons à Téhéran, Evine, Ghezel Hesar, et Gohardasht, jusqu’en 1986.

Former Political Prisoner Recalls His Experience During the 1988 Massacre in Iran

 Asghar Mehdizadeh was a political prisoner and spent 13 years in Iran’s prisons. Mr. Mehdizadeh is one of the witnesses of the 1988 massacre of political prisoners in Iran.

From the beginning of 1982, Asghar Mehdizadeh was imprisoned as a political prisoner in Iran, where he bore witness to the brutal tortures and executions at the hands of the Iranian regime. He recalled in great detail of the events of the summer of 1988, where 30,000 political prisoners were sentenced to be executed in minute long trials for being allied with the Iranian Resistance movement.

Mehdizadeh was imprisoned for 13 years at Gohardasht prison, during which time he was subjected to brutal torture and mistreatment for being a member of the People’s Mojahedin Organization of Iran (PMOI/MEK).

In the summer of 1988, then-Supreme leader Ruhollah Khomeini issued a fatwa, declaring MEK supporters as ‘enemies of God’ and ordering them to be executed. Panels of clerics and judiciary officials, known as ‘Death commissions’, were set up to implement this fatwa across Iran.

Cris et protestations du bourreau à la 17e audience du procès d’Hamid Noury

La 17e audience du procès d’Hamid Noury, ancien juge et bourreau de la prison de Gohardacht à Karadj, impliqué dans le massacre des prisonniers politiques en Iran, a été ajournée dans une atmosphère tendue. Le tribunal de Stockholm, en Suède, a dû s’interrompre le vendredi 17 septembre.

Que s’est-il passé ? L’audience était consacrée à l’audition d’Ali-Akbar Bandali, prisonnier politique et un des rares survivants des exécutions de masse de l’été 1988. Plaignant et témoin dans l’affaire Noury, M. Bandali a qualifié Khomeiny, le fondateur de la dictature religieuse en Iran, de « trompeur » et de « diable rusé ». Chaque qualificatif a provoqué de vives réactions de Noury, fervent admirateur de Khomeiny, si fervent qu’il en a appliqué les ordres du massacre des prisonniers politiques de 1988. L’audience a d’abord été suspendue quelques minutes, puis complètement reportée.

Tout au long de ce procès historique, de nombreux partisans de l’OMPI se tiennent rassemblés devant le tribunal à Stockholm, déployant bannières et pancartes réclamant le procès des dirigeants iraniens pour ce crime contre l’humanité. Partout autour d’eux des photos des victimes de ce massacre qui a emporté 30.000 jeunes prisonniers politiques, femmes et hommes.

M. Ali-Akbar Bandali, arrêté en 1981 pour son soutien à l’organisation des Moudjahidine du peuple d’Iran (OMPI/MEK), est resté treize longues années en détention. Il faisait son service militaire lorsqu’il a été appréhendé. Il a connu les sinistres prisons de Gohardacht, Ghezel-Hesar et d’Evine.

Rassemblement d’Iraniens sympathisants de l’OMPI devant le tribunal de Stockholm pour le procès d’Hamid Noury, juge et bourreau lors du massacre des prisonniers politiques de 1988.